من آن کلاغ عاشقم! - زمزمه های تنهایی



		من آن کلاغ عاشقم!

رامتین و سیتا
من آن کلاغ عاشقم! آن شب که بی ستاره ترین ماه، در محاق... تنها نشست روی صف سیم ها کلاغ شب بسته بود پلک اتاقی که روزها می شد شنید از لبش آوازهای داغ هر روز پشت پنجره غوغای تازه بود از آرزوی خفته در آواز آن اتاق... آن شب کلاغ خیرهء یک پنجره نشست تنها به این امید که روشن شود چراغ شب‌تابهای پچ پچه در گوش بیدها گفتند: عاشقست! خبر را به گوش باغ... و ... صبح روز بعد زنی با قفس رسید قلاب کرد باز قفس را به کنج تاق * بعدا کسی نگفت که آیا عجیب نیست مرگ کلاغ و زرد قناری به اتفاق؟ * هرچند پشت میله اسیریم، عاشقیم تو مثل آن قناری و من مثل آن کلاغ آری آغاز دوست داشتن است ، گرچه پایان راه ناپیداست سیتا


	خط خطی های دفتر من ()
			یکشنبه 84 تیر 5 ساعت 10:41 صبح

[ و گفته‏اند چون از صفّین به کوفه بازگشت به شبامیان گذشت و آواز گریه زنان را بر کشتگان صفین شنود . حرب پسر شرحبیل شبامى که از مهتران مردم خود بود به سوى حضرتش آمد . امام فرمود : ] چنانکه مى‏شنوم زنان شما بر شما دست یافته‏اند چرا آنان را از افغان باز نمى‏دارید ؟ [ حرب پیاده به راه افتاد و امام سواره بود ، او را فرمود : ] بازگرد که پیاده رفتن چون تویى با چون من موجب فریفته شدن والى است و خوارى مؤمن . [نهج البلاغه]


	من آن کلاغ عاشقم! - زمزمه های تنهایی